Opdracht 1:

Zigzag verwarring.

Het meest indrukwekkende bouwwerk van Berlijn is voor mij het Joods Historisch Museum. Ongelooflijk hoe architect Daniël Libeskind op dit idee is gekomen. Voor zover ik begreep waren er 165 andere architecten die ingeschreven hadden om het gebouw te ontwerpen, de enige voorwaarde was dat ze van joodse afkomst moesten zijn.

Op 9 november 1992 werd gestart met de bouw van het ontwerp van Daniël Libeskind en naar mijn idee is dit geen slechte keus geweest. In februari 1999 was het gebouw zo goed als klaar. In september 2001 opende het museum zijn deuren.

Ik vind het gebouw erg bijzonder. Het heeft de vorm van een bliksemschicht. Het gebouw is bedekt met zilverkleurige zinken bedekking die glinsteren in de zon. De zigzag beweging heeft tien scherpe hoeken. Hierdoor heeft het gebouw iets dreigends, het straalt angst en woede uit. De openingen van de ramen zijn als tranen. De muren aan de voorkant staan diagonaal. Toen ik er naartoe liep dacht ik als eerste waarom staat zo'n modern gebouw naast een ouderwets gebouw. Daar kwam ik al snel  genoeg achter, want we gingen via het oude gebouw naar binnen. Via het oude gebouw liepen we het moderne gebouw binnen. Het begin van het gebouw zag er strak uit. Als je rechtdoor liep kwam je in een binnentuin met hoge betonnen bakken met beplanting. In de Tuin van Verbanning had ik het gevoel alsof ik mijn coördinatie volledig kwijt was. Voor mijn gevoel liep ik schuin en kon ik ieder moment omvallen, wat ik een heel raar gevoel vond omdat het helemaal niet schuin was. Door alle betonnen blokken die heel hoog waren om je heen raakte je gewoon de weg volledig kwijt.

De ruimtes in het gebouw werden assen genoemd, een hele bijzondere ruimte vond ik ook de as waar de Holocaust was. Als je de Holocaust binnenloopt klapt de deur met een hele harde klap dicht, dit wekt een angstig gevoel op omdat er ook nog een echo doorblijft dreunen door de ruimte. In de ruimte is het koud, leeg en donker. Het plafond is heel hoog en ver weg. Je ziet daar maar een klein lichtspleetje waar je eigenlijk naar toe getrokken wordt, omdat je zo snel mogelijk de ruimte zou willen verlaten. Ik ben niet claustrofobisch aangelegd, maar er kwam een onbehagelijk gevoel over mij. In deze ruimte kun je de angst die de joden voelde in de gaskamers bijna zelf ervaren, maar ik ben ervan overtuigd dat hun angst vele malen groter is. Maar ik blijf het heel bijzonder vinden dat een ruimte zulke gevoelens bij je op kan wekken.

Ik zal dit zigzag gebouw in de vorm van een bliksemschicht niet snel vergeten.

Opdracht 2:

Opdracht 3:

De klassieke oudheid trekt mij het meeste aan. Mijn eerste indruk was Griekse en Romeinse invloeden bij binnenkomst, zoals sierlijke bogen en pilaren in de stijl van de klassieke oudheid. Ik vond dat mensen in die tijd qua architectuur toch wel heel goed bezig waren. Zij konden immense hoge gebouwen maken, wat erg knap is zonder machines zoals in deze moderne tijd. Ik heb vooral interesse in deze periode omdat de mensen met veel minder mogelijkheden toch prachtige dingen konden maken en ook hele gedetailleerde beeldhouwwerken. Het is ook duidelijk van hele goede kwaliteit omdat het nu in deze tijd nog in tact is. Met geschiedenis hebben we het momenteel ook over dit onderwerp.

De tempel waar het pergamonaltaar in staat is opgericht voor de oppergod Zeus, op het altaar zijn schikgodinnen afgebeeld die de reuzen Agrios en Thoas verslaan.

Deze reliëf stelt voor: de schikgodinnen die de reuzen verslaan.

Ik stel de vragen over zaal 2 namelijk:
1. Van welke materialen zijn de objecten gemaakt?
2. Hoe heet de stijl van de versieringen?
3. Hoe oud zijn de objecten?

Een maquette laat mij zien hoe het gebouw in volledige staat was en hoe het nu is.
Hieronder staat een maquette en het gebouw van de maquette in het groot.




Hieronder de objecten in het museum waarnaar bij opzoek moesten gaan.


Zaal 10.

Zaal 5
Functie: karaf met glazen

Zaal 5
Fuctie: religieus beeldje.

De tekeningen van het Alte National Galerie.

Naam kunstwerk: Conrad Fiedler
Naam kunstenaar: Ricordo di Tivoli
Afmetingen: 194 cm x 131 cm
Materiaal en techniek: Detailsgericht, verf, kwasten, penselen.
Zaal: 202

Het kunstwerk is realistisch, want de mensen en planten zijn met details geschilderd. De kleuren zijn ook zoals in de werkelijkheid. Dit is gewoon een beeld dat je buiten zou kunnen zien. ( ik heb nergens in het museum vervorming van beelden of schilderijen gezien. )

Ik zou het kunstwerk omschrijven als: Het is een romantisch schilderij, dus in de tijd van de romantiek geschilderd. Het ziet er ook erg realistisch uit. Ik vind het gebruik van pasteelkleuren in combinatie met de donkere schaduwen erg mooi. Het ziet er zomers uit. Als ik naar dit schilderij kijk, krijg ik een rustig en vrij gevoel.

De titel begrijp ik niet, dus ik weet niet wat het betekend.

Het zijn dekkende kleuren met veel contrast en duidelijke contouren. Het kleur gebruik is realistisch, het is gewoon de kleuren van de werkelijkheid.

Het is duidelijk dat het daglicht is, alles is evenveel belicht en op de dezelfde manier belicht vanuit de lucht.

In het midden van het schilderij bevinden zich een meisje en een jongen. Zij zijn omringt door een prachtig natuurlijk landschap.

Zoals ik al eerder heb vermeld, straalt het schilderij voor mij rust en vrijheid uit. Het straalt voor mij ook warmte uit door de lichtval en kleurgebruik.